آدمها همدیگر را پیدا می کنند
از فاصله های خیلی دور …
از ته نسبت های نداشته
انگار جایی نوشته بود که اینها باید کنار هم باشند
می شوند همدم
می شوند عشق
می شوند رفیق
اصلا می شوند جان شیرین
درست می نشینند روی طاقچه ی دل هم
حرف هایشان یک جور خوبی دلنشین است
دل برای خنده هایشان ضعف می رود
اصلا بودنشان شیرین است
وقتی هم که نیستند
هی همدیگر را مرور می کنند
و مُدام گوش به زنگ آمدن هم هستند
بعضی آدم ها می آیند که بمانند..
که دلیلِ حالِ خوبمان شوند؛
که بشوند همدمِ روزها و شب های بی قراری؛
بشوند شریکِ حالِ خوب و بدمان!
بعضی آدم ها عجیب خنده روی لبمان می نشنانند!
می آیند و می شوند رفیقِ شفیقِمان؛
از همان ها که عمری دلمان بهانه اش را می گرفت
همان ها که با بودنشان قلبمان نفسِ تازه و روحمان جان میگیرد… بعضی آدم ها هرچند دیر می آیند امّا
خیلی زود ساکنِ ابدیِ خانه ی قلبمان می شوند…
شبتون گود 🍬🌚
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.