رابطه هایی که برای رفع تنهایی و به نام عشق پایه گذاری میش
اینکه آدمیزاد برای فراموشی رابطه ای به شخص دیگری پناه میبرد و بدنبالش این چرخه دایره وار تکرار میشود فرصتی برای تجربه ی عشقی واقعی باقی نمیگذارد جز اندوه و ناامیدی.دردناک است که آدمی با اختیار خودش ته مانده ای از بدبینی و خشم را در تکه ای از وجودش جای میدهد و مدام به عشقی نافرجام فکر میکند و شکست میخورد.باید بپذیریم عشق اغلب بی موقع بسراغ آدم می آید در بی خبری بی آنکه به انتظارش نشسته باشیم.بخصوص آن زمان که یاد گرفته ایم چگونه از تنهایی هایمان لذت ببریم.پاییز را با عشقی وصف ناپذیر به تماشای جفت های عاشق بنشینیم و زمستانی را با یک فنجان کوچک در دست،گرم نگه داشته باشیم
🧡❤💛🧡❤