💜💜

💜💜
در ڪوچه باغ ،
« عشق »
میرفت و با صداے حزینش
مے خواند :
گاهے گر از ملالِ محبت برانمت
دورے چنان مڪن
ڪه به شیون بخوانمت ،
پیوندِ جان جداشدنے نیست ماه من
تن نیستے ڪه جان دهم و وارهانمت