بهش گفتیم :

بهش گفتیم :
پاییز با دلتنگیهاش میاد و آدما رو دلتنگتر میکنه.
انگاری آدما ،توش گمشده ای دارن..
گمشده ای که نمیدونن، کیه، چیه...ولی دلتنگشن..
حالا هی میگه پاییز ،همیشه دلگیره...
دلگیر نیست که..
دل ، گیره...گیرِ اون گمشدهه..
آدما عینهو دیوونه ها ،
غرق میشن توو پاییز و زرد و نارنجیهاش
بلکه پیدا کنن اون گمشده رو...
حالا بشین تا پیدا کنن...
پیدا نمیشه، دیوونه...
اصن قشنگیش به پیدا نشدنه...
پاییز فصل دلتنگیهاست، قبول...
ولی آخرش نفهمیدیم پاییز دیوونه کنندس
یا دیوونه ها،
پاییزیَن..