باران که شد پیاله ها را نشمار جام و قدح و کاسه و پیمان

باران که شدى، پیاله‌ ها را نشمار جام و قدح و کاسه و پیمانه‌ یکیست
باران! تو که از پیش خدا مى‌ آیی توضیح بده عاقل و دیوانه یکیست
بر درگه او چونکه بیافتند به خاک شیر و شتر و رستم و موریانه یکیست
با سوره ى دل، اگر خدا را خواندى حمد و فلق و نعره مستانه یکیست
این بى‌ خردان، خویش خدا مى‌دانند اینجا سند و قصه و افسانه یکیست
از قدرت حق، هرچه گرفتند به کار در خلقت تو و بال پروانه یکیست
گر درک کنى خودت خدا را بینى درکش نکنی، کعبه و بت‌ خانه یکیست