دلتنگ را فقط دوانه ا م فهمد ه برا برون رفتن از سلو

دلتنگي را فقط ديوانه اي مي فهمد كه براي بيرون رفتن از سلولش تنها يك جفت كفش دارد و درست نزديكي هاي غروب، كسي مي آيد و آن ها را با يك جفتِ لنگه به لنگه عوض مي كند.
حالِ آن ديوانه ي ملول را هم فقط كسي مي فهمد كه پيغام تايپ شده اش را براي مخاطبش نمي فرستد و ساعت ها به انعكاسِ غمگينِ واژه هايش خيره مي ماند.
خيره مي ماند به آينده و دقيقه هاي مانده اي كه نمي داند چطور با اين حجم از دلتنگي و بي قراري سرشان را گرم كند!
و حالِ آن ديوانه و آن عاشق خسته را فقط من مي فهمم كه راضي به فراموش كردنت نمي شوم كه نمي شوم...
كه نمي شوم...