❄️❄️
❄️❄️
مانند بازماندگانی در سخت‌ترین روزهای جنگ که میان خون و دود و گلوله و باروت، پنهانی از خرابه‌ای به خرابه‌ای پرسه می‌زنند و برای زنده ماندن تقلا می‌کنند. هرکدام از ما پاورچین کوچ می‌کنیم، از امیدی به امیدی دیگر و با هراس و از دور پرسه می‌زنیم حوالی تکه دلخوشی‌های کوچکی که داشتیم و اجبارا از ما دریغشان کردند.
زنده‌ایم به حضور همدیگر و در پناه دلگرمی‌های هم است که تا امروز و در این جنگ نابرابر دوام آورده‌ایم.
ما عمیقا محتاجیم به هم، به حرف‌های هم، به لبخندهای هم و به اشک‌های شوقی که قرار است در آغوش هم بریزیم.
و کاش حواسمان بیشتر به هم باشد و کمی بیشتر باهم مهربان باشیم این‌روزها......!
مانند بازماندگانی در سخت‌ترین روزهای جنگ که میان خون و دود و گلوله و باروت، پنهانی از خرابه‌ای به خرابه‌ای پرسه می‌زنند و برای زنده ماندن تقلا می‌کنند. هرکدام از ما پاورچین کوچ می‌کنیم، از امیدی به امیدی دیگر و با هراس و از دور پرسه می‌زنیم حوالی تکه دلخوشی‌های کوچکی که داشتیم و اجبارا از ما دریغشان کردند.
زنده‌ایم به حضور همدیگر و در پناه دلگرمی‌های هم است که تا امروز و در این جنگ نابرابر دوام آورده‌ایم.
ما عمیقا محتاجیم به هم، به حرف‌های هم، به لبخندهای هم و به اشک‌های شوقی که قرار است در آغوش هم بریزیم.
و کاش حواسمان بیشتر به هم باشد و کمی بیشتر باهم مهربان باشیم این‌روزها......!
۱۴.۱k
۰۸ بهمن ۱۴۰۱
