پست سفارشی

توی وضعیت سفیدم باهات
متضاد منی ولی رفیقم باهات
من سیاهم تو سفید فرقمون زیاد
اما جالب اینه کاملا به هم میاد
تیرگی من با روشنی تو
قشنگه بعد شب تیره روشنی صبح
تو دلیل من برای بودنی، من دلیل تو





آشنایی با تو در حدود ۱۰ سال پیش قطعا معجزه بوده، که خیلی اتفاقی و از ته ناممکن ترین و دور ترین فاصله ها بهم رسیدیم. اولش نمیدونستم که معجزه است اما با گذشت زمان تو بهم ثابت کردی که با یک نفر چقدر میشه شاد بود، چقدر میشه دلگرم بود،چقدر میشه به آرامش رسید چقدر میشه از ته دل خندید و...
هر چقدرم که دور باشی فاصله ها توانایی دور کردن قلبهای ما رو از هم ندارن خودت خوب میدونی دقیقا کجای قلبم جا داری..
ولی خب دروغ چرا من واقعا دلم برای یه چیزایی خیلی تنگ شده:
مثلا برای سرکلاس نشستن هامون، برای توو سر و کله هم زدنامون، برای از مدرسه با ذوق پیاده برگشتنامون، برای با غذا فیلم دیدنامون، برای بعد از ظهر امتحانات با ذوق خوابیدنامون،برای فرار از مدرسه و دردسرهای بعدش، برای مسابقه گذاشتن ها و زیر بارون دویدن ها و هرگز و هرگز و هرگز خسته نشدنامون...
برای همه ی اون روزایی که هر چقدر ازش بگذره فقط مثل یه عتیقه باارزش تر میشه.
دیگه خودت میدونی که چقدر فراتر از یک رفیق صمیمی هستی برام. ولی خب لازمه بازم بهت بگم که تو رفیقم نیستی تو یه تیکه از قلبمی❤️