نمایی کمتر دیده شده از زندگی امیرهوشنگ ابتهاج

من (امیرهوشنگ) تنها پسر آقاخان #ابتهاج و فاطمه رفعت به‌ شمار می‌رفتم. بعد از من سه تا دختر به‌دنیا آمدند و ضمناً یک پسر هم قبل از من، نیامده رفت. خیلی برای خانواده‌ام اهمیت داشتم و خیلی عزیزکرده، خودسر، خودرای، لوس و از خودراضی بار آمده بودم!

این تعریفی خودمونی و بی‌پرده از زندگی و دوران کودکی ه.الف #سایه یا همون #امیر_هوشنگ_ابتهاج از زبان خودش بود که در سال ۱۳۸۵ تو نشریه حافظ چاپ شد.

مرحوم ابتهاج از شاعران متبحرِ معاصری بود که هم در قالب‌های کلاسیک مثل #غزل و #مثنوی شعر می‌سرود و هم در قالب‌های نو. سایه به عنوان یک استاد نامدار در شعر و ادبیات معاصر، اونقدر خوب، درست و به‌جا شعر می‌گفت که حتی برخی از دوستداران ادبیات سنتی فارسی، بهش لقب #حافظ دوران میدن و ازش به عنوان خورشیدی درخشان در آسمان غزل‌سرایی معاصر یاد می‌کنند.

اما تمامی این مواردی که تا به امروز شنیدیم، تنها بخشی از زندگی ابتهاج بود، نمایی کمتر دیده شده از زندگی سایه رو میشه در کتاب پیر پرنیان‌اندیش پیدا کرد، کتابی که در سال ۱۳۹۱ منتشر شد و در اون، سایه از خاطرات خودش و قسمت‌های کمتر دیده شده از زندگیش گفت.

در جایی از این کتاب درباره این‌که ابتهاج باورها و حتی سروده‌های مذهبی هم داشت می‌خونیم:

(نویسنده کتاب) امروز هشتم #محرم بود و عصر به خانه سایه رفتیم. سایه مغموم بود و از چشم‌هایش معلوم بود گریه کرده.

عاطفه گفت: بازم شیطونی کردین؟ سایه خندید.
(نویسنده کتاب) پرسیدم اتفاقی افتاده؟
سایه گفت: نه! شما می‌دونین که تلویزیون همیشه جلوم روشنه. هر کانالی هم که می‌زنم داره روضه و نوحه نشون می‌ده. من هم گوش می‌کنم و خب گریه‌ام می‌گیره. می‌شینم با اینها گریه می‌کنم.

بعد از چند دقیقه گپ و گفت، سایه ادامه میده:
سال‌ها پیش یک شعری گفتم به اسم #اربعین که تمومش نکردم.

(نویسنده کتاب) با تعجب اصرار می‌کنم شعر را بخواند و می‌خواند:

یا حسین بن علی
خون گرم تو هنوز
از زمین می‌جوشد
هرکجا باغ گل سرخی هست
آب از این چشمه خون می‌نوشد.
کربلایی است دلم...

◀️ خب، حالا نوبت شماست. به ما بگید کدوم یکی از اشعار سایه رو بیشتر از بقیه دوست دارید؟

@farzandeIRAN_ir

#فرزند_ایران #هوشنگ_ابتهاج #امام_حسین