عاشقانه های شبنم

ای مهرِ تو چون‌ماه ، به شب های بلندم
غیر  از تو، بگو دل به هوای که  ببندم؟
وقتی که کنـــــارِ تو ام انـــگار به کلّی،
دور از غم و دلتنگی وآسیب و گزندم
درقاف ترین  قلــهء رویای تو هستم
مبهـــوتِ افق‌های مه  آلود   سهنــدم
تقصیـــــرِ دلم نیست  زده  باز به دریا
من فارغ از این فلسفه های زد و بندم
گاهی که شودبسته لب از قصه و غصه
از دست ِ زبانِ دلِ خود  هم  گِله‌ منـدم
تا بوده چنین بوده  نمِ اشک بهانه است
باید که به این  گریه ء بیهوده  بخندم!
مضمونِ غــــزل، محــــورِ  آرایــهء نابی
باز از تو سروده است، دلِ شعرپسندم