در وصف کودکان کار

در وصف کودکان کار

مرد و زن توانایی اداره زندگی خود را ندارند، کودک یا کودکانی را متولد میکنند و در همان کودکی وارد محیط ناامن جامعه میکنند یا بهتر است بگویم مجبورشان میکنند تا نان آور خانه شوند.
البته که بعضی از این کودکان، به یک عده آدم نامرد که بویی از انسانیت نبرده اند، اجاره داده میشوند تا برایشان کار کنند!
در شهر جهانی یزد که من زندگی میکنم کودکانی تقریبا بین ۴ تا ۱۰ ساله را در شبانه روز مشاهده میکنم که گونی های پُر از نخاله و... بر دوش خود گرفته اند و این، شغل این کودکان شده است، حتی در نیمه های شب هم که شهر امنیت روز را ندارد کار می کنند.
گاهی اوقات هم وانتی پشت چراغ قرمز می ایستد و فردی بچه ها را صدا میزند تا سریع سوار وانت شوند و بعد حرکت می کند.

شاید از نظر مسئولینی که بی تفاوت از این ماجرا می گذرند، آن ها پدر و مادر دارند و لزومی نمیبینند که در این وادی ورود کنند
اما
همین کودک روزی بزرگ می شود و بزهکار اجتماعی خواهد شد، او عقده این را پیدا خواهد کرد که یک عده حقش را خورده اند و باید حق و حقوقش را با زیر پا گذاشتن قوانین، بستاند!!!

این هشدار را مسئولین جمهوری اسلامی ایران جدی بگیرند.
همان قدر که مسئله پوشش دختران و زنان برای مسئولین و شخصیت های مذهبی مهم است، این مسئله هم باید به همان اندازه مهم باشد. چرا که این یک موضوع اجتماعی می باشد و اگر حل نشود عواقب خوبی برای جامعه نخواهد داشت.
شهرداری، بهزیستی و تمامی نهاد های فرهنگی و نظارتی باید بابت کودکان کار رسیدگی کنند و این مسئله ی مهم جامعه را حل کنند، نه اینکه بی تفاوت از کنار این ماجرا بگذرند‌ و با چند مصاحبه فقط شعار دهند‌.

نویسنده
سجاد رضائی
مدیر مجله ذهن روشن