بعضی ها مثل گل اند. کنارشان که می نشینی، حتی اگر حرف نزنن

بعضی‌ها مثل گل‌اند. کنارشان که می‌نشینی، حتی اگر حرف نزنند یا نگاهشان نکنی در قلبت می‌نشینند و ناخودآگاه لبخند بر لبت می‌آید. وقتی از کنارشان می‌روی، تو هم بوی خوب آن‌ها را می‌دهی
بعضي‌ها آن‌قدر مهربان‌اند كه دوست داري گاه‌‌وبي‌گاه صداي گرمشان را بشنوي. بي‌دليل بهشان زنگ مي‌زني، به بهانه‌ي مي‌خواستم حالت را بپرسم، اما مي‌خواهي حال خودت را خوب كني.
به بعضي‌ها مي‌شود تكيه كرد. شايد قوي نباشند، اما پشتت مي‌ايستند. هرجا خسته شدي يا كم‌آوردي، مي‌شود در سايه‌شان بنشيني و با خيال راحت از آن‌ها كمك بخواهي.
بعضي‌ها زلال‌اند. نمي‌توانند دروغ بگويند. صورتشان حالشان را لو مي‌دهد. وقتي ناراحت‌اند،‌ نمي‌توانند با لبخند مخفي‌اش كنند. گاهي فكر مي‌كنم قلبشان آبي‌ است، آخر به اندازه‌ي آسمان جا دارد. كنار آن‌ها مي‌تواني خودت باشي💙