هیچ چیز تا ابد ماندگار نخواهد بود.

هیچ چیز تا ابد ماندگار نخواهد بود.
درک این و درک اینکه نباید روی همه چیز این دنیا پا فشاری کرد نشانه ای از پختگی ست.
با این حال ما زنده ایم و بایستی زندگی کنیم. در مسیر زندگی گام هایمان حتی اگر لرزان بود باید راکد نمانند. باید عبورکنیم برای عبور کردن نقطه ی ابتدایی پذیرش است.
پذیرش سوگ، پذیرش از دست دادن ها. نرسیدنها و نشدن ها.
زندگی با این پذیرش سهل تر می شود وما استوارتر به سوی اهداف میتوانیم گام برداریم که برایمان ساخته شده‌اند.
اما نباید از زندگی ترسید باید دل در مسیر گذاشت.
از طبیعت و موسیقی، کتاب، چای معاشرت با آدم ها لذت برد تک تک لحظات را اصالت بخشید...