شنی بودم تنها.درمیان تمام شن ها

شنی بودم تنها.درمیان تمام شن ها

شاید وسعت شن ها به وسعت دریاهاست

در دنیای ابها سرگردان بودم

در میان شن ها تنها بودم

پر از راز . پر از عشق .پر از معنا بودم

ناگه صدفی دیدم تنها.در عمق دریا .با دلی به وسعت دنیا

صدف چومن تنها بود

بی پروا بود

پر معنا بود

شاید از من تنها تر



با صدف از درد تنهایی گفتم

با صدف از رنج رسوایی گفتم

با صدف از نور شیدایی گفتم



صدف نالید .

صدف لرزید

صدف از قصه ام در دل بگریید

پر از صبرم .پراز صبرم پر از صبر

صدف عاشق مرا دردل بگنجاند

پر از درد شد

پر از اه شد

پر از اشک شد

شنی بودم تنها .در میان تمام شن ها.....اما

دل صدف کاشانه ام

درد وصالش افسانه ام از فراقش دیوانه ام



او چو شمع و من پروانه ام

صدف عاشق .صدف بی تاب .صدف پردرد

از عشقش به خود غلطیدم

از صبوری دردش به خود لرزیدمپ

پر از صبرم. پر از صبرم.پر از صبر

دران لرزش پر از عشق شدم یافتم کاشانه ام

یافتم جانانه ام یافتم دردانه ام

نور عشقش در دلم تابی

روح عشقش با من در امیخت

در میان شن ها نبودم ....

دیگر تنها نبودم .....

دیدم نا دیدنی ها ...

شنیدم نا گفتنی ها ....

پر از عمقم پر از نورم پر از اوای پر شورم



پر از صبرم پراز صبرم پر از صبر