سخنان بد بیشتر به چشم میآیند و این انکار نکردیست

سخنان بد بیشتر به چشم میآیَند و این انکار نکردی‌ست ،
و من..
آن انسانِ خوشبین نیستم که با چند قدم و چند خنده دردهایَش را از یاد بَرَد.. آری... من هیچگاه متفاوت نخواهم بود.. هیچگاه 'منحصر به‌فرد' نخواهم بود و من.. تنها در حالِ انکار 'من'بودم..
آخر.. همیشه خواهان چیز دیگری بودم.. همیشه اِی کاش هایِ فراوانی مرا متشکل میشدند.. مثل اینکه من همان دخترک رویاییِ قصه‌ها هستم.. من همان شاهزادهء بی‌نقص هستم که در باران خواهد دویید و در باد خواهد رقصید..
همان رویایِ ابدی . . .
اما حرف هایِ دیگران مرا سرجای خود خواهد نشاند و من..
حقیقت را خواهم یافت..