من

"بروسان" یک‌جایی میگه:
اگر نبودم، مرا در چیزهایی پیدا کنید که
دوستشان داشتم، و بعدتر به ماه و شکل انار
اشاره می‌کنه...
و من دارم فکر میکنم چیزهایی که توی این
زندگی و عمرِ فانی دوسشون دارم، انقدر
همیشه برام پررنگ بودن و هرجا و همه‌جا با
ذوق ازشون گفتم که حتی اگر یک‌روزی خودم
نباشم هم احتمالا همه بتونن تووی چیزهایی
که دوسشون داشتم پیدام کنن و منو به یاد
بیارن...
مثلا تووی خیلی از کتاب‌ها، لابه‌لای بعضی
از شعرها، وقتِ بو کردنِ گل نرگس یا وقتِ
پوست کندنِ نارنگی، اونجاها که آسمون
بی‌وقفه می‌باره یا تووی شکل‌هایی که ابرها
می‌سازن، هرجا که "شکوه" و "ترنجِ" نامجو
پخش بشه یا مثلا چاووشی بخونه!