با خود مهربان باش...

و آن‏چه که زیبا نیست زندگى نیست
روزگار است،
گُل نیلوفر مردابِ این جهانیم
و به نیلوفر بودن خود شادمانیم،
سقفى دارد شادکامى
کفِ ناکامى ناپدید است.
هر رودخانه‌ای به دریاچه ی خود فرو می ریزد
به حسرت زنده رود زنده نمی شود رود
نمی‌شود آب‌ها را تا کرد و به رودخانه ی دیگری ریخت
به رود بودن خود شادمان مى‌توان بود.
بهار، بهار است، و بر سرِ سبز کردن شاخه‌ها نیست
برف، برف است، هواى شکستن شاخه‌های درخت را ندارد
برگ را، به تمنا، نمی‌شود از ریزش باز داشت
با فصل‏‌های سال همسفر شو،
سقفى دارد بهار
کفِ یخبندان‌ها ناپدید است.
دستى براى نوازش و
زانوئى براى رسیدن اگر مانده است
با خود مهربان باش....


شمس_لنگرودی🦋