دلم کپک زده آه که سطری بنویسم از تنگی دل
همچون مهتاب زده ای از قبیله ی آرش در چکاد صخره ی که به جان کشیده تا بن گوش به رها کردن فریاد آخرین کاش دلتنگی نیز نام کوچکی میداشت تا به جانش میخواندی نام کوچکی تا به مهر آوازش میدادی
همچون مرگ که نام کوچک زندگی است وبه سکوت وداع ش به زبان می آوردی
نامی به کوتاهی آه...... 😔😔😔
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.