هیچوقت مرهم زخم هات شدم؟
هیچوقت به اندازه شببوها بهم علاقهمند شدی؟
هیچوقت تونستی عطرم رو یاد بگیری؟
اصلا من برای تو چه عطری داشتم؟
چون حتی روزی که ترکم میکردی، لبخندی به لب داشتی
که حاضر بودم براش بمیرم
پس ناباورانه ایستادم و رفتنت رو تماشا کردم و حالا ،
باید تمام دنیا رو به دنبالت بگردم . . !
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.