گاهی اشعاری هستند که صدای نا گفته خود را با کوه و طبیعت د
گاهی اشعاری هستند که صدای نا گفته خود را با کوه و طبیعت در میان می گذارند. ترانه کوگ تاراز یکی از این دست ترانه هاست.
نوایی که غم درون خود را از دامنه های کوه تاراز با یک کبک در میان می گذارد و از او خواهان این است که این چنین نوای غمگین خود را در دشت نگستراند. از آسمان و ستاره ها سخن میراند که این چنین بر غم درون او نمک نپاشند و از آنها طلب یاری دارد.
ترانه ای که درون خود شِکوه هایش را از دنیای دون امروز بیان می کند و هوای سفر دارد. هوای رفتن به دیاری غیر از جای که دلی شکسته و غمی علم شده باشد.
نوایی که غم درون خود را از دامنه های کوه تاراز با یک کبک در میان می گذارد و از او خواهان این است که این چنین نوای غمگین خود را در دشت نگستراند. از آسمان و ستاره ها سخن میراند که این چنین بر غم درون او نمک نپاشند و از آنها طلب یاری دارد.
ترانه ای که درون خود شِکوه هایش را از دنیای دون امروز بیان می کند و هوای سفر دارد. هوای رفتن به دیاری غیر از جای که دلی شکسته و غمی علم شده باشد.
۹.۰k
۱۹ بهمن ۱۳۹۹
دیدگاه ها (۱۰)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.