مودسمپلر اول آلبوم، یه وایب خیلی غمگینی میده. بازیگری جون

مودسمپلر اول آلبوم، یه وایب خیلی غمگینی میده. بازیگری جونگین اینجا فوق العاده‌اس. برداشت مخاطب، ترکیبی از نگرانی و ناامیدی و انتظاره. جونگین به وضوح اینجا غمگین و نگرانه. چرخش چشماش یه وایب ناامیدی میده که هنوز به یه کورسوی نور، امید داره اما حسی که از همه بیشتر لمس میشه، انتظاره. منتظر چیه؟ یه شخص؟ فکر نمیکنم. شاید یه خبر یا یه اتفاق. به نظر میرسه مدت زیادیه که منتظره. جایی که داخلشه شبیه یه ساختمون داخل یه باغه؟ اول ویدیو صدای پرنده میاد. صدایی که معمولاً صبح های خیلی زود همزمان با تابش اولین پرتوی خورشیدی که داره طلوع میکنه، به گوش میرسه. خورشید طلوع کرده اما جونگین چرا ناامیده؟ احتمالاً بعداً مشخص میشه.