یک گلدان گل را رها کن به امان خودش،

یک گلدان گل را رها کن به امان خودش،
بعد از چند وقت، حتما می‌خشکد.
حالا جای آن گلدان، آدمیزاد باشد،
نگویی دوستش داری،
دستی از روی محبت
بر سرش نکشی، به اوضاع و
احوالش نرسی، نازش را نکشی،
برایش دلبری نکنی، خبر از
احوالش نگیری، هر چقدر
هم که محکم باشد، یک جایی می‌خشکد.
می‌خواهم بگویم مراقب گل
زندگی‌تان باشید،
قبل از آنکه تنها مشتی خاک تهِ
گلدانِ زندگی برایتان بماند.
مگر آدمیزاد به چه بند است، جز
کمی مراقبت و محبت ؟؟