صبر کردن را یاد بگیر.

صبر کردن را یاد بگیر.
اگر امروز تجربه‌ی خوبی نداشتی جا نزن!
فردا و فرداهایی در امتداد این مسیر هست که در دلشان برای تو تجربه‌های تازه‌ای دارند،
تجربه‌هایی که می‌توانند خوب باشند.

اگر امروز آدمِ خوبی از زندگی‌ات رفت،
نگران نباش!
فردا و فرداهایی هست؛
لبریز از آدم‌های خوب؛
آدم‌هایی که جای خالیِ کسی را پر نمی‌کنند ولی آن‌قدر پررنگ و خواستنی‌اند،
که حواس تو را از جاهای خالیِ زندگی‌ات پرت می‌کنند،
آدم‌هایی که خوب‌اند و خوبی‌شان به این زودی‌ها بند نمی‌آید.

اگر امروز احساس خوبی به زندگی‌ات نداشتی، حوصله کن!
قرار است احساسات بهتری را تجربه کنی و خاطرات خوب‌تری را بسازی.

پایان داستانِ ما هرگز این ثانیه‌های گیج و سردرگمی نیست که خسته و ناامید،
کناری نشسته‌ایم،
که همه چیز را تمام شده می‌دانیم و جای خالیِ آدم‌ها و آرزوهایمان را با چند خط بغض و ناامیدی از زمین و زمانه، پر می‌کنیم.
تمام این احساس‌ها و خاطرات و افسوس‌ها مقطعی‌اند.
در زندگی هرکدام‌ از ما احساسات، آدم‌ها، مکان‌ها و اتفاقات خوب‌تری در انتظارند تا ما بلند شویم،
حرکت کنیم و خودمان را به آن‌ها برسانیم.

هر کجا که خسته شدی و تکه‌ی کوچکی از پازل نامحدود زندگی‌ات را به کل آن تعمیم دادی؛ به خاطر بیاور که این فقط جزءِ اندکی‌ست در مقایسه با کل و تکه‌ی ناچیزی‌ست در مقایسه با پهنه‌ی بیکران دنیای تو.
دنیایی که بیش از چیزی که فکرش را می‌کنی برای تو اتفاقات و تجربه‌های شیرین، کنار گذاشته.

حوصله کن عزیزِ من!
همه چیز به وقتش اتفاق می‌افتد،
حوصله کن...