شب قدر

‍ نامه ای به دوستان وآشنایان
سلام علیکم ، دوستان وآشنایان عزیز و گرامی!
حتما شنیده ای که گفته اند: شبهای قدر اگر کسی حق الناسی به گردنش باشد، صدایش به عرش نمی رسد!

از کجا معلوم ما هم از آن دسته افراد نباشیم که حق دیگران بر دوشمان سنگینی می کند؟!

شاید روزی یا روزهایی، من غیبت شما را کرده باشم؛ عمدا یا سهوا...
شاید رنجشی از من در دل داشته باشین که از آن آگاه نیستم...
می دانم که خداوند حق الناس را نمی بخشد؛
شاید پشت سرتان حرفی زده باشم که شما رضایت نداشته ای (غیبت)
شاید نادانسته عملی را به شما نسبت داده ام که شما از آن بریء و بی خبری (تهمت)
شاید در اوج بی خردی، در مورد شما قضاوتی کرده ام که شما هرگز اهل آن نبوده و نیستی (قضاوت نابجا)
شاید و شاید و باز هم شاید ....

حال که این روزها مرگهای ناگهانی و فراگیر، بسیار رخ می دهد و کرونای منحوس، هر لحظه مرگ را به رُخمان می کشد.
من اگر حقی به گردنم دارید، با رضایت قلبی آن را می بخشم و بخشیدم! به این خاطر که خداوند اینگونه دوست می دارد.
پس شما نیز به خاطر رضایت خدا از حقی که بر گردنم دارید و بر دوشم سنگینی می کند، درگذرید.
و آرزو کنیم که خداوند دل ما را از اوصاف زشتِ عقده و کینه و بد دلی و خود برتر بینی و... خالی و صاف گرداند!
و بیاییم قبل از آنکه ماه مبارک به پایان برسد، همدیگر را ببخشیم و برای هم دعا کنیم...

آری، شب‌های قدر و بلکه تمام شبهای ماه مبارک، فرصتی است
برای طلب مغفرت از خدایی که ما میهمانش بوده‌ایم و او میزبان ما!
و نیز فرصتی است برای طلب حلالیت از اعضا و اهل خانواده و تمام آشنایان، که شاید روزی، جایی، لحظه‌ای دلشان را رنجانده ایم و خاطرشان را آزرده ایم...
و بالاخره آرزو کنیم که خداوند دل ما را از اوصاف زشتِ عقده و کینه و بد دلی و خود برتر بینی و... خالی و صاف گرداند!

التماس دعا در لحظات زیبای خلوتتان!

بنده را از دعای خیرتان فراموش نکنید 🙏