واسه اونی که دوستش داری وقت بذار

واسه اونی که دوستش داری وقت بذار..
نذار به نبودنت عادت کنه
نذار روز ها و ساعت هایِ زیادی رو بدونِ شنیدنِ صدات سَر کنه...
امروز نمیفهمی اما
یه روز میرسه که دلت هوایِ بودنشُ میکنه و دیگه جایی واسه بودنت تو لحظه هاش نیست
دیگه دلش برایِ حضورت پر نمیکشه
دیگه یاد میگیره چطور از دور دوستت داشته باشه
حقیقتش بود و نبودت واسش فرقی نداره دیگه
واسه اونی که دوستش داری وقت بذار
هر چقدر هم که بقیه باشن، هرقدر سرش گرم باشه و دورش شلوغ، باز ته دلش همیشه تو همه یِ لحظه هاش حضورِ تورو کم داره، ته خنده هایِ بلندش، نبودِ تو بغض میشه و چنگ میزنه به خوشی هاش..
واسش وقت بذار
به بهونه یِ خستگی و وقت ندارم و درگیرم... لحظاتِ خوبِ بودنشُ، هوایِ خوشِ خنده هاشُ وقتی که دلیلش خودتی از دست نده...
نگو دوستش دارم، دوستم داره، همیشه هست و هیچوقت نمیره و وقت زیاده
نه
نه جانم
وقت تنگه واسه دوست داشتن و عاشقی کردن
وقت کمه واسه با هم بودن...