حمله رژیم صهیونیستی به سالن ملاقات زندان اوین نه یک عمل

✍حمله رژیم صهیونیستی به سالن ملاقات زندان اوین، نه یک عملیات نظامی، بلکه سندی دیگر از دریدگی و زبونی رژیمی‌ست که حتی از حضور زن و کودک و سرباز و زندانی، احساس خطر می‌کند.

رژیمی که روزی ادعای «جراحی‌های دقیق» داشت، حالا در روز ملاقات، سالن شلوغ و پر از خانواده را هدف قرار می‌دهد.
این یعنی نه اطلاعات داشتند، نه هدف نظامی مشخص، فقط وحشت، فقط انتقام کور، فقط خون‌ریزی بی‌منطق بر اساس خوی وحشی گری.

سخنگوی ارتش رژیم می‌گوید: فعالیت‌های امنیتی علیه ما انجام می‌دادند!
چه کسی؟ کودکی که آمده پدرش را ببیند؟ زنی که دل‌نگران همسرش است؟
یا شاید همان زندانی‌...
این یعنی صهیونیست‌ها رسماً اعلام کردند که از هر ایرانی، حتی زندانی و سرباز و خانواده‌ها، احساس تهدید می‌کنند.
و این یعنی مقاومت از دل همین مردم، همین خاک، همین اشک‌ها و رنج‌ها، آن‌قدر زنده و ریشه‌دار است که هیچ دیواری، هیچ زندانی، و حتی هیچ حمله‌ای نمی‌تواند آن را خاموش کند.

i