فیلسوفی یکبار پرسیده بود

فیلسوفی یک‌بار پرسیده بود:
عجیب نیست که آدم میدونه قراره بمیره و باز میتونه بخنده؟

به نظر میاد فراموشی، بزرگ‌ترین راهکار خدا در آفرینشه، عیب‌هایی که نادیده گرفته نمیشن باید از یاد برن!
اینجوری میتونی شعر بگی، برقصی و کلی کتاب و جمله‌های الهام‌بخش بنویسی درباره معجزه‌ی طلوع خورشید و صدای آب...
میتونی روی ته‌دیگت آب خورشت بریزی؛ بدون اینکه فکر کنی چقدر اوضاعت ناپایداره، میشه ظهر جمعه موسیقی گوش بدی و ناخونات رو بگیری و حتی یکی از گندهایی هم که زدی در نظرت نباشه!

اگر از من بپرسی میگم غصه همون کم‌شدن دوز فراموشیه و غم چیزی جز برگشتن موقت حافظه‌ نیست...

#متن_ناب