نهنگی دید مرگش را ولی دل را به ساحل زد..

من از پایان خود آگاهم اما دوستت دارم...

_به دریایی گرفتارم که موجش عالمی دارد..

_بلای عشق را جز عاشقِ شیدا نمی‌داند
به دریا رفته می‌داند مصیبت‌های دریا را...


_گر نگنجید به ظرفم غمِ او، خُرده مگیر...
من یکی قطره و سامانِ غمش دریا بود!