باختم آخرین قمارم را

باختم آخرین قمارم را
زندگی دود و خاطراتم دود
این‌همه سال زنده ماندم با
استخوانی که لای زخمم بود

#پویا_جمشیدی
.
می خواهم برگردم به روزهای کودکی
آن زمان ها که : پدر تنها قهرمان بود
عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد
بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود …
بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند .
تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.
تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود
و معنای خداحافـظ، تا فردا بود…!.

.
مامان آغوشتو باز کن برام ......