.

.
گل که باشی،باغبانها دست چینت می‌کنند
سنگ باشی می‌تراشند و نگینت می‌کنند

هرگز از این پیله تنهایی‌ات غمگین نباش
روزگاری می‌رسد،فرش زمینت می‌کنند!

چوب خشکی در بیابان باش‌،اما مرد باش
چوب نامردی اگر ...در آستینت می‌کنند

ای درخت پیر،بر این شاخه‌ها دل‌خوش نکن
چون که با دست تبر،مطبخ نشینت می‌کنند

نیشخند دوستان از زخم دشمن بدتر است
آشنایان بیشتر اندوهگینت می‌کنند...