ناحله الجسم یعنی

می نویسیم اگر یا زهرا ؛ کار داریم همه با زهرا●♪♫
می نویسیم هزاران دفعه؛ فاطمه… فاطمه… زهرا… زهرا…●♪♫
وصفِ او را ز سرِ ناچاری؛ می نویسیم و الا زهرا، فاطمه بود سراپا احمد «ص»●♪♫
مصطفی بود؛ سراپا زهرا…●♪♫
هر کسی را که ز نسلش دیدیم؛ حرمی داشته الا زهرا●♪♫
ناحلة الجسم یعنی؛ نحیف و دل شکسته میری●♪♫
جوونی؛ اما مادرِ پیری! بهونه ی سفر می گیری…●♪♫
باکیة العین یعنی؛ بارونِ غصه ها می باره… چشای مادرِ ما، تاره●♪♫
دیگه علی شده بیچاره…●♪♫

منهدة الرکن یعنی؛ توون برات نمونده، بانو…●♪♫
کی قلبتو سوزونده بانو؟ کی بالتوُ شکونده بانو؟●♪♫
معصبة الرأس یعنی؛ بستی سری رو که پرِ درده●♪♫
رنگِ رخِ تو مادر؛ زرده… توو کوچه؛ کی جسارت کرده؟●♪♫
جوری لگد خوردی؛ که نمی تونی بلند شی از جات…●♪♫
جای غلافه؛ رو بازوهات… داری میری؛ کنارِ بابات●♪♫
هیچ کسی… ای وای من! نگفت توو کوچه به اون کافر؛ نزن زن رو جلوی شوهر…●♪♫
بمیره زینبت… ای مادر…●♪♫
وای مادرم! وای مادرم! وای مادرم! وای مادرم!●♪♫