میلاد مسیح تولد کلمهای است که از سکوت مطلق زاده شد

میلاد مسیح، تولّدِ کلمه‌ای است که از سکوتِ مطلق زاده شد؛
نوری که نه از خاک برخاست و نه در خاک ماند،
بلکه از دلِ اراده‌ی الهی عبور کرد تا به انسان یادآوری کند
که آسمان هنوز به زمین فکر می‌کند.

در آن شبِ سپید،
فرشته‌ها بر مدارِ معنا چرخیدند
و جهان فهمید که «رحمت» می‌تواند بی‌واسطه به تاریخ پا بگذارد.
مسیح آمد،
نه با شمشیر،
که با نفَسی گرم‌تر از آتش،
و با کلامی که مرده‌ی دل‌ها را به قیام می‌خوانْد.
او پیام‌آورِ عشق بود،
اما عشقی که از حقیقت جدا نمی‌شود
و از عدالت نمی‌گریزد.

و تاریخ، این رودِ خروشان و صبور،
از همان آغاز دانست که این تولّد، پایانِ ماجرا نیست.
مسیح، مسافرِ آخرالزمان است؛
روحی که بازخواهد گشت
اما نه اینبار برای آغاز،
بلکه برای اتمامِ وعده ای راستین .

روزی که زمین از وزنِ ظلم خم شود
و انسان از خستگیِ دروغ به آسمان پناه بیاورد،
آن‌گاه دو نشانه به هم خواهند رسید:
مسیح، با ردای سپیدِ صلح،
و مهدی، با پرچمِ عدالت.
یکی شاهدِ آسمان،
دیگری وارثِ زمین.

آنان در کنار هم خواهند ایستاد
تا به جهان بگویند:
عشق بی‌عدالت ناقص است
و عدالت بی‌عشق، سرد.

میلاد مسیح،
یادآورِ آن صبح دور است؛
صبحی که در آن،
ایمان از حاشیه بازمی‌گردد،
اندیشه از اسارت رها می‌شود
و انسان، دوباره انسان می‌شود.

سلام بر مسیح،
آن‌گاه که آمد
و آن‌گاه که بازمی‌گردد؛
تا در کنار مهدی در رکاب باشد ،
برای آن‌که زمین
طعم آسمان را فراموش نکند.

میلاد مسیح کلیم الله مبارک🌺🌸