پرهای شکسته آسمان ندیده ام را

پرهای شکسته آسمان ندیده‌ام را
از روی سنگفرشهای دردآلود پیاده‌رو بردار و‌‌ بااندک نوازشی ،لابلای کتاب شعرت جا بده....
میان همان ورقهایی که ازرهایی سرودی...
در تارو پودِ سیاه مشقهایی‌که با‌آن پرواز را به تصویرکشیدی.....
شاید اینگونه پروازرا بخاطر‌ بسپارم...