شب همیشه شبیه یک آینهست آینهای که آدم را با خودش تنها

شب، همیشه شبیه یک آینه‌ست؛ آینه‌ای که آدم را با خودش تنها می‌گذارد.
وقتی همه‌چیز آرام می‌شود، صدای دل‌تنگی بلندتر از هر صدایی به گوش می‌رسد.
ماه از دور نگاهت می‌کند، ستاره‌ها مثل چشم‌هایی خاموش، انگار حرفی برای گفتن دارند که به زبان نمی‌آورند.
شب، جای خالی‌ها را پررنگ‌تر نشان می‌دهد؛ ردّ کسی که نیست، لمس دستی که جا مانده، حرف‌هایی که هیچ‌وقت گفته نشد.
دل‌تنگی در شب مثل نسیمی‌ست که به دل می‌پیچد، آرام و بی‌رحم.
و حسرت، همان بغضی‌ست که نه می‌شکند و نه تمام می‌شود.
شب یادآوری می‌کند که بعضی خاطره‌ها ماندنی‌اند، حتی اگر صاحب‌شان رفته باشد.
می‌خواهی بخوابی، اما خواب هم با تو سر آشتی ندارد؛ انگار دلتنگی با ستاره‌ها قرار گذاشته تا بیدارت نگه دارد.
و تو می‌مانی و هزار فکر و یک دلِ پر از حسرت...
قاصدک
دختر جنوبی 💔💔