عاشقانه های شبنم

در کنـــار کلبـه ای تنـــها نـشـستم بی قرار
در درون سیــنه ام دارم دلی آشـفـــته وار
خـیره مانـدم در رهـت پشت هزاران آرزو
این دل سودا زده مانده به عشق تو دچار
خسته ام از بی وفایی خسته تر از روزگار
در شب تنهایی دل مانـده ام چشـم انتظار
پشـت دیوارِدلم صدعـقده پنـهان می کنـم
میروم آشـفتـه سـر، با درد هـای بی شمــار
هستی ام درکف نهادم، تاکه جانانم شــود
دل ز  دستم برده او  با یک نـگاهِ  پُـرقـمار
روزگارم پـر ز انــدوه و غمــش بــارِ گــران
خــاطرم آزرده گــشته، زین فضای پر غبار
از فــراسـوی خیـالم، پر کشــیدو دور شــد
تابه کی باید بگردم در پی اش دیـوانه وار
از لـب لعل شرابــش  گـر دهـد پیــمانـه ای
بر درِ میخـانـه اش با سـر روم مستـانه وار

‌ ‌Ｃ᭄
❉‌্᭄