عاشقانه های شبنم

کاش عطر تو در شیشه ی اندیشه بماند
کمتر دل ما را عقب خود بدواند
چون ذره به خورشید رساند دل ما را
این آتش سرریز به آبی بنشاند
کاش آنکه به خال و خط و ابرو ببرد دل
از دفتر ما هم دوسه خط عشق بخواند
اکسیر حیات است به پیمانه ی وصلش
آن را که اگر خواست به ما هم، بتواند
کارش همه عیاری و دل بردنِ از ماست
با کشتن ما مجلس عشرت گذراند
یک جرعه بریزد غزل چشم به ساغر
یک عمر ز ما بهر غرامت بستاند
من آتشم و او که فقط دود ببیند
از سوختن دم به دمم هیچ نداند