آدما از یه جای به بعد خسته میشن مثل من که الان اینجا وسط

آدما از یه جای به بعد خسته میشن مثل من که الان اینجا وسط جوونیم پشت سرمو که نگاه میکنم میبینم گند زدم به زندگیم
به خودم تو آینه که نگاه میکنم انگار خستگی یه زندگی کهنه لجن صد ساله از چشام میخواد بزنه بیرون
معجزه ها همه دروغن پس چرا زندگی من سرد بی روح وبی معجزه مونده
دارم به این فکر میکنم همه چیز رو بزارم برای آدمای که دلشون به این زندگی خوشه و بزارم برم
شاید منی که نمیدونم کجام چی میخوام از زندگی وتکلیف خودمو نمیدونم
لیاقت این زندگی رو نداشته باشم
کاش خدا دقیقا اونجایی به داد آدم برسه که هنوز چشماش نمرده باشن
هنوز قلبش بتپه
هنوز نمرده باشه......
بعضی وقتا فکر میکنم شاید خدا هم خسیسه و در دادن مرگ به کسای که محتاجشن خساست به خرج میده
نمیدونم کی ولی یه روز حتما ازش میپرسم