سوره مریم قاری احمد خضر

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
كهيعص [1]
ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا [2]
إِذْ نَادَى رَبَّهُ نِدَاءً خَفِيًّا [3]
قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا وَلَمْ أَكُنْ بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيًّا [4]
کاف ،ها ،یا ،عین ،صاد. (۱)
بيان بخشايش پروردگارت بر بنده خود زكريّا است. (2)
آنگاه كه پروردگارش را در نهان ندا داد. (3)
گفت: اى پروردگار من، استخوان من سست گشته و سرم از پيرى سفيد شده است و هرگز در دعا به درگاه تو، اى پروردگار من، بى‌بهره نبوده‌ام. (4)
#قرآن #تلاوت #احمد_خضر #مریم #الله