نشست مسکو

🔻در بیانیه پایانی و سه خطی نشست مسکو، چند نکته بسیار مهم و کلیدی به چشم می‌خورد که دوست دارم شما هم آن را بهتر ببینید. شاید در نگاه اول این بیانیه‌ای ساده و معمولی باشد اما روی کلمه به کلمه آن کار و فکر شده است. علاوه بر خود بیانیه، نفس برگزاری این نشست در سطح وزرای دفاع سه کشور هم مهم است. سه هفته مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه در حالی که رجب طیب اردوغان خودش را برای پیروزی در این رقابت به در و دیوار می‌زند، او هنوز موفق به گرفتن مجوز دمشق برای دیدار با رئیس جمهور سوریه نشده است.

🔻برگزاری این نشست، در واقع یک برگه عبور از طرف تهران و مسکو به عمو رجب است تا بتواند در عرصه سیاسی و تبلیغات انتخاباتی اینگونه وانمود کند که همچنان برای حل و فصل مشکلات و اختلافات با سوریه در حال تلاش است. اگر هم وزیر امور خارجه ترکیه می‌گویید که با احترام به تمامیت ارضی سوریه، نمی‌تواند خاک این کشور را ترک کرده و دست از اشغالگری بردارد، همه دلایل انتخاباتی و تبلیغاتی دارند. چاووش اوغلو خودش بهتر از هر کسی می‌داند ترکیه دیگر نه قدرت ماندن در سوریه را دارد و نه دلیل آن را، فقط برای آنکه مقابل رقبا کم نیاورند ناچار به گفتن این حرف هستند.

🔻با این حال، تلاش ایران و روسیه برای نگه داشتن اردوغان در مسند قدرت، نه یک قمار بزرگ که یک انتخاب ناچار است. یعنی، دو طرف بین بد و بدتر گیر افتاده و ناچار هستند که بد برنده باشد تا بدتر که همانا فرد مورد حمایت امریکا و غرب است قدرت را در ترکیه قبضه نکند. برای سران دو کشور روشن شده که اردوغان به احتمال قریب به یقین پارلمان را واگذار می‌کند و بهتر است که لااقل مسند ریاست‌جمهوری را داشته باشد (بهترین گزینه در ترکیه، پیروزی اردوغان در انتخابات ریاست جمهوری و شکست در پارلمان است).

🔻از همین زاویه است که منطق قدرت به ما می‌گوید نباید بی‌خیال بود و علی‌رغم غیرقابل اعتماد بودن عمو رجب، باید این خطر را کرد و برای تداوم حضورش در قدرت تلاش نمود. به همین دلیل در کلمه به کلمه بیانیه پایانی نشست مسکو، می‌توان خواهش و تمنای ترکیه را دید. همانگونه که در خط اول آمده، این نشست «برای عادی‌سازی روابط جمهوری ترکیه و سوریه برگزار شده است» یعنی دلیل اصلی و مهم برگزاری این نشست در راستای عادی‌سازی روابط بوده است.

🔻در ادامه به موضوع مبارزه با تروریسم پرداخته شده که بسیار مهم است. «مبارزه با تمام اشکال تهدیدات تروریستی، مبارزه با داعش و سایر گروه‌های افراطی در سرزمین سوریه» این شمولیت، یعنی در بر گرفتن همه گروه‌هایی که دمشق آن‌ها را تروریستی می‌داند و گروه‌هایی که آنکارا در لیست تروریسم خود قرار داده است. نام بردن از داعش برای آن است که همه بر آن توافق دارند اما به نظر ترکیه دوست داشته که از تروریست‌های متحدش با عنوان «گروه‌های افراطی» یاد شود تا «گروه‌های تروریستی» و البته منظورش از ترورستی بدون شک پ‌ک‌ک است.

🔻اینجا تکلیف کاملاً مشخص است. همه این گروه‌های مسلح، هر چه که نامش را بشود گذاشت باید بساط‌شان جمع شود. پ‌ک‌ک، قسد، داعش، جبهه النصره، ارتش ملی، سلطان مراد، فرقه الحمزه، جیش الاسلام و.... همه در این چند کلمه قرار گرفته‌اند. شمولیت را به شکلی گرفته‌اند که فردا کسی نتواند ادعا کند. به نظرم حتی یاد کردن از گروه‌های افراطی به این دلیل است که فردا ترکیه نگوید که مثلاً این گروهک مسلح، مخالف دولت سوریه است و نه یک گروه تروریستی!! اما مسله مهم دیگر همان موضوع بازگشت آوارگان است که برای اردوغان مساله مرگ و زندگی است.

🔻با تاکید بر حفظ تمامیت ارضی سوریه (ترکیه با این بیانیه پذیرفته که حضورش در خاک سوریه غیرقانونی است و باید آن را ترک کند) حالا اردوغان می‌تواند تبلیغ کند که من موافقت دولت سوریه برای بازگشت آوارگان را هم دریافت کرده‌ام هر چند که دوست داشت ماجرا به سمت بازگشت نمادین چند صد آواره هم پیش برود که ابزار تبلیغاتی خوبی بود و حربه را از دست رقیبش که همین دیروز در چند نوبت وعده بازگشت همه آوارگان سوری در کمتر از دو سال را داد، بگیرد. در این بیانیه، همچنین ابراز امیدواری شده که مذاکرات در «فرصت موجود!» (این فرصت موجود به نظر شما یعنی چه، یعنی تا زمان برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه!!) ادامه پیدا کند.

✔️خوب، این هم از تفسیر یک بیانیه 130 کلمه‌ای که البته می‌شد بیشتر و بیشتر در موردش نوشت و گفت. باید دید این همه هزینه برای اردوغان عاقبت نتیجه‌بخش خواهد بود یا نه.

♻️#انتشارش_با_شما👇🏻

⚠️ به کانال #نیروی_قدس بپیوندید:
🚨 eitaa.com/joinchat/639434752C60c801636b