آدمے خسته می شود گاهی؛

آدمے خسته می‌شود گاهی؛
از رکود، عادت، تکرار، تکرار، تکرار...
دور خودش پیله می‌تند و تقلا می‌کند که پروانه شود. تقلا می‌کند بال‌هایے به بلنداے آرزوهاش داشته‌ باشد و در آبی‌ترین و بکرترین و پر نور ترین ارتفاعات دست‌نیافتنے آسمان پرواز کند.
آدمے توے پیله است گاهے و حوصله‌ے حرف‌هاے معمولے و اتفاقات معمولے و داستان‌هاے معمولے را ندارد.
آدمے توے پیله است گاهے و از هرچه حوالی‌اش می‌گذرد دور می‌ماند و درڪ نمی‌کند آدم‌ها چه می‌گویند و چرا براے مسائل پیش‌پا افتاده زمان می‌گذارند و چرا براے اتفاقات بی‌ارزش، غمگین می‌شوند و چطور حوصله دارند اشتباهات و خطاهاے دیگران را تحلیل کنند!
آدمے توے پیله است گاهے و نمی‌تواند مانند همیشه ذوق کند و مانند همیشه غمگین شود و مانند همیشه روے جزئیات و حرف‌ها و اتفاقات و رفتارها دقیق باشد.
دلگیر نشوید از سکوت و انزواے آدمے که دور خودش پیله‌‌اے کشیده و مجبور است براے زنده ماندنش، پروانه شود.