عاشقانه های شبنم

از همان شب که ندیدمت
روزی هزار بار
مرگ را تجربه کردم
بی هوایت جان دادم
و با خیالت جان گرفتم
خواستم بدانی
مردنم را همه ی دیوارهای خانه
سوگ گرفته اند
روزنگاری که روزگاری
مرا به امید آمدنت برگ می زد
این روزها
مجالس ترحیم مرا
در مرثیه های غروب
دم می گیرد