تو خیابونا شبگرد، پره غصه و سردرد

تو خیابونا شبگرد، پره غصه و سردرد
نبودنت چه بد کرد حالمو
توی مرز جنونم، کارد خورد به استخونم
بدون تو شده واسم هوا کمو
شدی کاووس هر لحظه م
نمی بینم عکساتو از ترسم
تموم نمیشه این حسرت که چه جوری رفتی تو از دستم
عادتمه هی سر بزنم بی هوا به گوشیم چند باری
میزنه به سرم زنگ بنزم به امید اینکه تو برداری
بی وفا بگو منو کم داری