با تشر

با تشـــــكر...
از همه آنهايی كه رهايمان كردند
تنهايمان گذاشتند كه يادمان بماند
هر سلامی روزی خداحافظی به دنبال خواهد داشت
كه بدانيم تندی علاقه امروز، ممكن است سردی آينده ای را هم به همراه داشته باشد
رهايمان كردند تا بزرگ شويم و بيشتر به خودمان فكر كنيم، فكر كنيم به انتخاب اشتباهمان رفتارهای كودكانه مان
خواسته ها و عقده هايمان
كه بفهميم اميد يعنی چه
درد انتظار چيست
حقارت رها شدن را چطور تحمل كنيم
و تشـــــكر ويژه...
از همه آنهايی كه ماندند،
با كج خلقی هايمان ساختند
شانه شدند كه درددلهايمان تكيه داشته باشد
نوازش شدند بين موهايمان رقصيدند
بوسه شدند كه بدانيم دنيا مهربانی هم هست
دست شدند كه سقوط نكنيم
كلام شدند كه آرام بگيريم...
آنها كه رفتند سفرشان به ســلامت،
آنها كه ماندند خانه شان قلب ماست...

_مانو نوشت