توکل رها کردن نیست که اگر بود رودها راه

تـوکـل رهـا کـردن نـیـسـت... کـهـ اگـر بــود، رودهـا راه خـود را در دل سـنـگـهـا نـمـی جـسـتـنـد.
تـوکـل، یـکـ کـیـفـیـت آگـاهـی سـت؛
جـریـانـی آرام در ژرفـای جـان کـه مـیـدانـد نـور هـسـت ، حـتـی اگـر چـشـم آن را نـبــیـنـد.
امـا ایـن آگـاهـی
بــی تـلـاش بــی ثــمـر اسـت...
پـس دسـتـت را بــهـ کـار بــگـیـر، پـایـت را در مـسـیـر بــگـذار؛
و بــگـذار قـلـبــت در یـقـیـن تـوکـل آرام گـیـرد .
زیـرا تـوکـل ایـمـان بــهـ جـریـان هـسـتـی سـت...
و تـلـاش گـواهِ زنـده ی ایـن "ایـمـان" .
U҉N҉F҉O҉R҉G҉I҉V҉E҉N҉ 🤍