تو خنده ای؛ شادی بخش و نجات دهنده.

تو خنده‌ای؛ شادی بخش و نجات‌دهنده.
تو شربت سرماخوردگی؛ با چاشنی تلخی اما درمانگر.
تو عمق اقیانوسی؛ ترسناک اما شگفت انگیز.
تو قدرت نگاهی؛ در هیاهوی ازدحام‌ها تسلی بخش.
تو خوابی؛ سراسر نیاز و تقلا و آرامش.
تو سکوتی؛ آغشته به تنهایی اما سراسر شکوه.
تو
قاچ آخر پیتزایی، چای نیمه‌شبی، آخرین نفر خداحافظی، بوی پوست پرتقالی، اون جوراب خرگوشیه‌ای، پیاده‌روی زیربارونی..........