می بینی تا کجا به انتظار وفادار ماندم
می بینی تا کجا به انتظار وفادار ماندم
تا دل نازک پروانه نشکند
همه‌ی سهم من از خود دلی بود که به تو دادم
و هر شب بغض گلویت را
در تابوت سیاهی که برایم ساخته بودی گریستم
و تو هر‌گز ندانستی که زخم هایت
زخم های مکررم بودند ...
تا دل نازک پروانه نشکند
همه‌ی سهم من از خود دلی بود که به تو دادم
و هر شب بغض گلویت را
در تابوت سیاهی که برایم ساخته بودی گریستم
و تو هر‌گز ندانستی که زخم هایت
زخم های مکررم بودند ...
۴.۰k
۲۴ فروردین ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.