ببین سیاهی بخت و مپرس از نامم

ببین سیاهی بخت و مپرس از نامم
من از قبیله‌ی عشاق بی سر انجامم 

به آن دقایق پر درد زندگى سوگند
که بی تو یک نفس ای هم نفس نیارامم 

مکش ز دامن من دست با فراغت دل 
که آفتاب غروبی به گوشه‌ی بامم 

مرا که این همه توفان طبیعتم ، دریاب
که من به یک سر موی محبتى رامم 

ز عمر شکوه ندارم که خامه‌ی تقدیر
نوشته بود در آغاز نامه فرجامم 

مرا امید رهایی ز قید هستی نیست
که با تمام وجودم فتاده در دامم 

به هرکه دل بسپردم ز من چو سایه رمید
مرا ببین که شوریده بخت و ناکامم 

چگونه پای نهم در حریم حضرت دوست ؟
هنوز دست ارادت نبسته احرامم 

هوای خواندن افسانه‌ام مکن اکنون 
ورق ورق شده دیگر کتاب ایّامم...💟


#عاشقانه
#خاصترینم◦•●◉✿