یاد گرفته ام در برابر زشتی های آدم ها سکوت کنم!

یاد گرفته ام در برابر زشتی‌های آدم ها سکوت کنم!
بدی هایشان را ببینم و به روی خودم نیاورم...
دیگر می توانم بی مهری ها را تحمل،
بی انصافی ها را هضم،
و بی حرمتی ها را دفع کنم...
بیش از اندازه ساکت و بی تفاوت شده ام!
اما می فهمم،
اما حواسم هست...
فقط بعضی ها دیگر برایم ارزشِ وقت گذاشتن ندارند!
ساکت می نشینم ،نگاه می کنم ،
خودشان را که خوب نشانم دادند؛
دورشان را خط می کشم
و بی هیچ اشاره ای دور می شوم...
آنقدر دور که روزی هزار بار آرزو کنند
که کاش می ماندم و بحث می کردم...
کاش چیزی می گفتم...
کاش سکوت نمی کرد ...
سکوت ،سردترین و برّنده ترین سلاحِ آدم هاییست
که نمی خواهند شبیهِ دیگران باشند!