من خود نمی روم، دگری می برد مرا

من خود نمی‌روم، دگری می‌برد مرا
نابرده باز سوی تو می‌آورد مرا

کالای زنده‌ام که به سودای ننگ و نام
این می‌فروشد آن دگری می‌خرد مرا

یک‌بار هم که گردنه امن و امان نبود
گرگی به گله می‌زند و می‌درد مرا

در این مراقبت چه فریبی‌ست ای تبر
هیزم‌شکن برای چه می‌پرورد مرا؟

عمری‌ست پایمال غمم تا که زندگی
این‌بار زیر پای که می‌گسترد مرا

شرمنده نیستیم ز هم در گرفت و داد
چندان‌که می‌خورم غم تو، می‌خورد مرا

قسمت کنیم آنچه که پرتاب می‌شود
شاخه گل قبول تو را، سنگ رد مرا

#حسین_منزوی