بسوزیم در اتشی که خود گرفتار کردیم خود را در ان
یک. تودت بینهایت از درد، هر وقت میگیم تابستون بعدی، وقت زیاده، فردا نگاه میکنم این فیلم رو، هر روز درد رو به خودمون بیشتر تحمیل میکنیم و به روشی این روند مارو میبلعه و در اخر باقی مانده ما فقط یک روح ازاد شده از بدبختیه.
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.